Kitap hakkında: 2013 / Gavrila Romanovich Derzhavin (1743–1816) tarihin dev bir figürüdür Rus klasik edebiyatı. Ancak kaderindeki dönüm noktaları belki de kitaplar değil, şiirler değil, toplu eserler değildi. Kendisini her şeyden önce bir devlet adamı olarak görüyordu. Yıllar boyunca Derzhavin, Rusya İmparatorluğu'nda en yüksek mevkilerde bulundu: Olonets ve Tambov eyaletlerine başkanlık etti, İmparatoriçe Büyük Catherine'in kabine sekreteri, Ticaret Koleji'nin başkanı ve İmparator İskender'in adalet bakanıydı. Ve aynı zamanda İmparatorluğun ilk şairi olarak kaldı: "Bir Tanrı vardır, biri Derzhavindir" - yalnızca gerçekten parlak bir şairin kendisi hakkında yazabileceği şey budur ve bunun bir olduğu hiç önemli değil. Esasen ironik bir şiirden alıntı. Çoğumuz için Derzhavin, yalnızca Puşkin'in dizeleri sayesinde hafızada kaldı: zaten ölümün eşiğinde, "mezarına giderek", gelecekteki "şiirimizin güneşi" liseyi "kutsadı". öğrenci Puşkin. Ancak Derzhavin'in kendi çalışması hiç de modası geçmiş değil. 20. yüzyılda beklenmedik bir şekilde alakalı hale geldi ve bugüne kadar da öyle kaldı. Kitabın yazarı, tarihçi ve bilgi ürünleri yazarı Arseny Zamostyanov, "Rusya'daki birçok yol - edebi, siyasi, askeri - Derzhavin'e çıkıyor" diyor. 16+